Er is een achterstand van 23.136 dossiers bij de Dienst voor Vreemdelingenbetwistingen (RVV). Achter elk dossier schuilt een mens, soms een heel gezin. Onze stafmedewerkster Asiel en Migratie kent de verhalen achter vele dossiers. Zoals deze:
“Zomer. Voor mij betekent dat een gezellige gezamenlijke gezinsvakantie met de kinderen. Met z’n vieren kamperen, er even tussenuit.
Zomer. Voor jou betekent dat zoveel en zo hard mogelijk werken. Je volgt angstvallig elk nieuws over Burundi. Je werkt omdat je anders gek wordt. Gek van angst omdat je je vrouw en je kinderen daar moest achterlaten. Je wilde hun levens niet door jouw aanwezigheid daar in gevaar brengen.
Je wacht al meer dan vijf jaar op een definitieve beslissing over je asielaanvraag. Je hoopt al meer dan vijf jaar je gezin te kunnen herenigen op een veilige plek. Maar de asielaanvragen van Burundezen worden niet voor iedereen even snel behandeld. Je asielprocedure heeft al onredelijk lang geduurd. Je diende daarom een regularisatie-aanvraag in. De Dienst Vreemdelingenzaken beslist daarover niets, zolang er geen definitieve uitspraak is in je asielprocedure. Nu zit je klem tussen twee procedures. Je wacht en wacht. De twijfel en de wanhoop slaan ongenadig toe. Ook bij je dochter, die bij de onlusten in je thuisland opnieuw de lijken op straat heeft zien liggen. Haar nachtmerries houden ook jou wakker.
Je zegt met de moed van de wanhoop dat het misschien beter is om terug te gaan. Tegelijkertijd besef je dat het gekkenwerk is. Iemand uit Irak deed het je voor. Hij wou niet meer wachten, want zijn gezin moest in Turkije in onmogelijke omstandigheden proberen te overleven. Zij zijn terug in de hel van Bagdad. Die man, hun vader, ligt er nu begraven.
Ik probeer je ervan te overtuigen vol te houden. Geen noodlottige beslissing te nemen. Ik vraag mij af wat ik kan doen om je gezinsleven te redden. Onze staatssecretaris vroeg zich af wat hij eraan kan doen dat die Irakees vrijwillig terugging en nu dood is. Misschien kunnen we samen wat antwoorden bedenken. We zouden bijvoorbeeld komaf kunnen maken met de kafka waar deze Burundees in verstrikt is geraakt. We zouden die regularisatie meteen kunnen toekennen, want hoe dan ook is er al die onredelijk lange asielprocedure en daar hebben we toch regelgeving rond. We zouden de dam die er nu ligt voor de gezinshereniging, kunnen ombouwen tot een veilige brug.
Het kan, het is mogelijk, met goede wil kan het ook voor hen en anderen in de wachtrij een mooie zomer worden…”
